(eerder gepubliceerd op 27 mei 2020 op Geloven met autisme)
Er is een tijd geweest dat ik dacht: als ik maar zo veel mogelijk lees over geloven, over God, over bidden, dan komt het goed. Dan kan ik straks ook zeggen dat ik geloof, dat ik weet wat het is en dat ik het kan.
Dat was best wel autistisch gedacht. Met het lezen wilde ik kennis opslurpen, wilde ik alles snappen, wilde ik antwoord vinden op al mijn vragen. En als ik het dan begreep, als ik die antwoorden had, dan zou ik het kunnen geloven.
Je begrijpt dat het niet werkte. Door het lezen kreeg ik alleen maar meer vragen. Natuurlijk las ik soms ook heel mooie dingen, dat kon ik dan wel geloven. Maar ik las ook heel veel wat ik nog steeds niet begreep omdat het taalgebruik veel te figuurlijk en beeldend was. Of waar ik het gewoon niet mee eens kon zijn. En als dat geloven was… nou, dan wilde ik niet eens.
Inmiddels heb ik ontdekt dat het zo niet werkt. Ik kan wel heel veel kennis opdoen, maar ik zal nooit een boek vinden of een tekst die 100% aansluit bij hoe ik het beleef.
Geloven is niet alleen maar kennis opdoen en dan komt het goed.
Er is natuurlijk niets mis met veel lezen en zo je horizon verbreden.
Als je het maar niet als de absolute waarheid beschouwt. Want dan gaat het niet lukken.
Ik denk (!) dat geloven op heel verschillende manieren kan. In je denken of voor waar aannemen (‘hoofd’) – dat overheerst vaak hier in Nederlandse kerken. naast in wat je voelt (‘hart’) waar evangelische stromingen en de bevindelijke kringen in de behoudende kerken meer de nadruk op leggen. Maar geloven kan ook met je handen, door het goede te doen. Of met je ogen: het goede zoeken en zien, de ander zien.
Sommigen zien vertrouwen als kern van het geloof. Zoals Abraham zonder te weten wie die God was die in visioenen tot hem sprak, alle zekerheden achter zich liet en die gevaarlijke reis naar het onbekende ondernam. En het Eerste Testament wemelt van de voorbeelden waarbij geloof en rechtvaardigheid samenvallen. In dat laatste zouden veel mensen met autisme weleens in het voordeel kunnen zijn. Geen gesjoemel en gedraai, een extreem scherp oog voor onrecht en een drang om recht te doen.
Hoi Annemiek, ik herken je hierin. Ik lees nu ‘Bijbel in gewone taal’. En voor mij is het nu veel beter te begrijpen.
Liefs XC
Fijn dat je het op die manier beter begrijpt! Ik heb zelf inderdaad ook de BGT en begrijp het daarmee ook beter. Al blijft bijbel lezen lastig…